Kolory odgrywają ogromną rolę w życiu człowieka. Już w czasach prehistorycznych wykorzystywano w terapii i sztuce oddziaływanie barw. Poprzez obserwację zmieniających się barw w przyrodzie ludzie coraz bardziej poznawali ich znaczenie nie tylko dla sfery estetycznej i emocjonalnej, ale też dla zdrowia. Istnieje teoria poparta badaniami dawnych języków indoeuropejskich głosząca, że człowiek poznawał kolory po kolei począwszy od koloru czarnego i czerwonego. Stwierdzono na przykład, że w dawnych tekstach sanskryckich nie znano błękitu, a jego nazwa pojawiła się dopiero później wraz z rozwojem cywilizacyjnym i rozszerzeniem zdolności widzenia człowieka. Rozpoznawanie kolorów stało się wyróżnikiem ludzi wtajemniczonych. W jednym z egipskich papirusów pojawiło się twierdzenie, iż ten kto zna swój własny kolor, zna samego siebie. Kolory nabrały też znaczenia obrzędowego. Stosowano je też w życiu codziennym barwiąc przedmioty użytkowe i szaty, a nawet ozdabiając własne ciało. Szybko przekonano się, że np. odpowiednio dobrany kolorystycznie makijaż może nie tylko podkreślić pewne elementy urody, ale też wyeksponować różne cechy charakteru.

Kolor spełnia też bardzo ważną rolę w architekturze. W budowlach sakralnych Mezopotamii ściany musiały mieć odpowiednie kolory. Na przykład w mieście Ur ściany malowano często na czarno i czerwono, a sufity na kolor złoty bądź niebieski. Podobnie było z kolorami sklepień w świątyniach starożytnego Egiptu. Co ciekawe, Egipcjanie już przed tysiącami lat umieli produkować sztuczny barwnik niebieski. Z kolei podłogi były nierzadko zielone. Stosowano też farby. Natomiast w dawnych Chinach częstymi kolorami były czerwony i żółty. Czerwień przede wszystkim w kolorze murów, a żółty na dachach domów. Miało to znaczenie dla odpędzania „złych duchów” i przyciągania pozytywnych energii Kosmosu. Również budowniczowie słynnego pałacu minojskiego w Knossos na Krecie chętnie używali czerwieni, zdając sobie sprawę z ładunku energetycznego, jaki niesie ten kolor. Rozpowszechniona też była czerń, kolor przyciągający i skupiający energie otoczenia.

Na podstawie licznych badań stwierdzono że każdy kolor emituje pewne wibracje zwane promieniowaniem radiostezyjnym, których częstotliwość zależy również od kształtu i wielkości przedmiotu. Te właściwości kolorów wykorzystywane są przez chronometrię czyli leczenie barwą. To jaki kolor jest właściwy dla danego człowieka może stwierdzić radiesteta, lub on sam.

Można jednak podać kilka głównych zasad, które są wykorzystywane:
CZERWONY ‐ wzmacnia pewność siebie, likwiduje chandrę, wzmaga apetyt,
POMARAŃCZOWY – leczy artretyzm, chorobę nerek, wspomaga trawienie,
ŻÓŁTY – wzmaga komunikatywność, skłania do pośpiechu i pochopnych decyzji, leczy anemię,
ZIELONY – łagodzi dolegliwości serca, leczy anginę, pomaga walczyć ze strachem,
NIEBIESKI – obniża ciśnienie krwi, dobry na kaszel, grypę, reumatyzm i stany lękowe, pomocny przy odchudzaniu,
FIOLETOWY – pomaga zasnąć, sprzyja medytacji i twórczej pracy, symbolizuje zainteresowanie sferą duchową.
Postrzeganie barw to odczucie bardzo indywidualne. Większość z nich można jednak uogólnić przez odniesienie do skojarzeń z przyrodą, np. zieleń odpręża i relaksuje jako kolor łąki i lasu. Bazując na tym, można stwierdzić, że najlepszym kolorem podłogi dla pokoju byłby właśnie zielony. Ściany pokryte jasnym odcieniem żółtego. Kolor ten wygląda jak delikatne promienie słońca i stwarza wrażenie ciepła, przytulności oraz dużej przestrzeni. Taka barwa nawet w pochmurny dzień sprawia że pokój jest nasłoneczniony. Do takiego zestawienia kolorystycznego podłogi i ścian pasuje jasnoniebieski kolor sufitu, który kojarzy się z bezchmurnym niebem. Wszystko to ma się kojarzyć z naturą gdzie człowiek czuje się najlepiej.

W odniesieniu do naszych emocji i osobowości można kolory w ubiorze jeszcze interpretować w następujący sposób:
CZERWONY – mówi o potrzebie aktywności emocjonalnej i fizycznej. Może informować o słabym krążeniu krwi i niskim ciśnieniu.
POMARAŃCZOWY – symbolizuje dążenie do osiągnięcia celu, który odpowiada za nasze szczęście („zobacz, jak świetnie sobie radzę”).
ŻÓŁTY – informuje o potrzebie kontaktu z innymi i dążeniu do rozładowania problemów psychicznych. Symbolizuje lęk przed samotnością. Może wskazywać na kłopoty z przewodem pokarmowym na tle nerwowym.
ZIELONY – symbolizuje kłopoty emocjonalne, potrzebę skupienia się na sobie i tęsknotę za równowagą wewnętrzną. NIEBIESKI – mówi o potrzebie dokonań, tworzenia czegoś oryginalnego i docenianego, wyraża pragnienie, by inni dostrzegli naszą mądrość i kreatywność.
GRANATOWY – podkreśla naszą odpowiedzialność i chęć kontrolowania świata zewnętrznego („nadaję się na przełożonego”).
FIOLETOWY – symbolizuje zainteresowanie sferą duchową, religią, poszukiwanie odpowiedzi na pytania egzystencjalne. Może świadczyć o dewocji.
ZŁOTY – oznacza umiłowanie materii, marzenia i cele związane z wymiernymi wartościami. Mówi o pragnieniu znaczenia i podatności na pochwały.
SREBRNY – srebrny wyraża tęsknotę za uczuciami, potrzebę podpory duchowej, osamotnienie i skłonność do romantyzmu.
BRĄZOWY – symbolizuje zagrożone poczucie bezpieczeństwa, niepewność jutra, brak wiary w siebie i potrzebę stabilizacji; także osłabienie i niskie ciśnienie.
CZARNY – oznacza koncentrację na sobie, poszukiwanie energii do działania, a także myśli egzystencjalne i tęsknotę za miłością. Jest to też kolor smutku i izolacji („nie wtrącajcie się w moje sprawy”).
SZARY – określa potrzebę równowagi i wyciszenia bez manifestowania uczuć na zewnątrz. To kolor skrywanych emocji. Ciemnoszary (kolor polityków) poprawia komunikację i oznacza otwarcie na merytoryczną, pozbawioną emocji dyskusję.
BIAŁY – symbolizuje zachłanność na życie, potrzebę przestrzeni i docenienia przez innych.